Wie is Sathya Sai Baba en wat is zijn Aard ?

Sathya Sai Baba werd geboren als vierde kind in een arme familie op 23 november 1926 op het platteland in een onooglijk klein dorpje, Puttaparthi genaamd (Andhra Pradesh in Zuid-India). Hij kreeg de naam Sathya Narayana Raju. Op 14 jaar nam Hij de Naam Sathya Sai Baba aan en kondigde het begin van Zijn openbaar leven aan, een leven dat geheel in dienst van de spirituele verheffing van de mensheid en het universum heeft gestaan. Hij gaf Zijn fysieke vorm prijs op 24 april 2011: volgens de christelijke liturgische kalender valt deze dag in 2011 samen met Pasen, de dag dat Christus verrezen is.

Miljoenen volgelingen over de hele wereld vereren Sathya Sai Baba als Avatar, een incarnatie van het Goddelijke. Sathya Sai Baba heeft verscheidene malen gezegd dat hij niet slechts dit ene leven onder ons is geweest. Zijn leven is als een drieluik: eerst was er Sai Baba van Shirdi ( 1835 - 1918), dan is er Sathya Sai Baba (1926 – 2011) en in de toekomst zal er Prema Sai Baba zijn. (Prema betekent 'Goddelijke Liefde'.)

Sai Baba leert dat de gehele schepping in wezen goddelijk is : in ieder mens, dier, plant en voorwerp is de goddelijke vonk aanwezig. Sathya Sai Baba benoemt deze vonk als atma of ziel. Deze eenvoudige waarheid is de kern van zijn boodschap. Omdat de mens echter met diens zintuigen op de fysiek tastbare realiteit van het lichaam in interactie met de buitenwereld is gefixeerd, versluiert hij zijn diepste weten. Zo vergeet de mensheid haar diepste essentie, met name haar inherent aanwezige goddelijke natuur, die tegelijk haar oorsprong en haar doel is. De mens hier opnieuw bewust in maken is Zijn Missie.

Sathya Sai Baba leert ons door Zijn Voorbeeld hoe we terug in contact kunnen komen met onze diepste essentie en hoe we deze hier op aarde kunnen vorm geven. Hij creëert hiertoe een infrastructuur voor menselijke ontwikkeling op 4 pijlers1:

1. Inkeer

Gewoonlijk wordt Inkeer ervaren als een wonder, waarvoor er geen wetenschappelijke verklaring is. Dat komt omdat de wetenschap beperkt is  tot materie en energie. Buiten de wereld van de  wetenschap is er Bewustzijn en Opperste liefde – ook  Goddelijkheid genaamd – wat niet kan worden vastgelegd in enige wetenschappelijke wetmatigheid. Baba's wonderen zijn uitingen van DAT, dat onbenoembare en ongrijpbare Bewustzijn en deze Opperste liefde. Via  wonderen plant Hij het geloof in de Goddelijkheid in de geest van de begunstigde.

2. Deugdzaamheid 

De ervaring van het wonder leert de mens zijn wezen te beseffen, met name dat zijn menselijke natuur in essentie Goed, Schoon en Waar is. Deze inkeer leidt tot diepgaande gedragsverandering: spontane beoefening van deugden transformeert zijn bewustzijn en brengt hem naar een hoger zielsniveau. Alzo hervormt de mensheid zichzelf. Inkeer leidt steeds tot deugdzaamheid.

3. Dienstbaarheid: wat betekent in zichzelf de nood herkennen als een plicht om anderen te helpen in nood.

4. Expansie van plichtsbewustzijn naar Liefde-bewustzijn

Belangeloos dienstbetoon doet het hart van de toegewijde verruimen: plichtsgevoel maakt plaats voor een universele zijnservaring van Liefde, zowel in zichzelf als in de ontvanger van het dienstbetoon. Dit is realisatie van het zelf als universele identiteit.

Baba's filosofie is zowel werelds als spiritueel georiënteerd. Ze vereist geen strenge rituelen of intellectueel moeilijk volgzame stellingen, evenmin vraagt ze zichzelf strak opgelegde lichamelijke beperkingen noch komen er enige logische wetmatigheden aan te pas om tot innerlijke bevrijding te komen.

Zijn filosofie kan worden samengevat in 4 eenvoudige kernspreuken :

1.  Wees goed, zie goed, doe goed.

2.  Aanbid God en heb Hem lief.  Mijd het kwaad.  Houd de moraal in de samenleving hoog.   

3.  Help immer, kwets nooit.

4.  Heb ieder lief, dien allen.

Al deze spreuken zijn synoniem. Beoefening ervan leidt steevast tot respectievelijk geluk, vreugde, vrede en gelukzaligheid.

De grootste eer dat we Swami kunnen tonen is elk moment besteden aan het beoefenen van deze voorschriften.

Om de mensheid de mogelijkheid te geven zich te oefenen in deugdzaamheid en rechtschapenheid, heeft Swami de Internationale Sathya Sai Organisatie opgericht.

‘Het voornaamste doel van de Sathya Sai Organisatie is om de mensheid te helpen herinneren aan haar inwonende goddelijkheid.’ (6-1-1975) ‘Zij is opgericht om de principes van liefde en geweldloosheid in de praktijk van alledag toe te kunnen passen.’ Sathya Sai Baba, 20 november 1970

Het Sathya Sai Centrum, bestaande uit leden van een plaatselijke gemeenschap, is het voornaamste instrument waarmee dit doel wordt bereikt. Het centrum biedt een liefdevolle omgeving die de toewijding van zijn leden voedt door mogelijkheden te scheppen om de leringen van Sathya Sai Baba te bestuderen en in de praktijk toe te passen. Een centrum kent 3 soorten activiteiten: devotie, dienstbaarheid en opvoeding.

Het hoofddoel van een centrum is dat het een omgeving biedt waarin mensen vooruit kunnen komen op hun spirituele weg naar zelfverwerkelijking. Bijgevolg heeft een centrum drie vleugels: devotie, onderwijs en seva, overeenkomstig de drie voornaamste wegen naar zelfverwerkelijking: devotie of toewijding (bhakti), geestelijke wijsheid (jnana) en handelen (karma). Deze drie vleugels worden afzonderlijk geleid, maar werken wel samen.

‘Er zijn drie wegen die naar bewustwording van de alomtegenwoordige goddelijkheid leiden: handeling (karma), devotie (bhakti) en geestelijke wijsheid (jnana). Deze drie staan niet afzonderlijk van elkaar: ze zijn een samengesteld geheel en vullen elkaar aan.’

Sathya Sai Baba, 21 mei 1970

‘Gevoelens en activiteiten volgen drie wegen: van het gevoel, van handeling en de rede, ook omschreven als de paden van devotie (bhakti), handeling (karma) en geestelijke wijsheid (jnana). Het eerste type doet alles in een toegewijde geest van aanbidding. (...) Het tweede type handelt vanuit dienstbaarheid. (...) Het derde type wordt bewogen door de geest van onderzoek naar de principes die aan het leven en de natuur ten grondslag liggen. (...) Deze drie typen zijn feitelijk drie strengen die tot één koord in elkaar zijn gedraaid. Ze kunnen niet worden ontrafeld. Voor het menselijk bestaan zijn devotie, onbaatzuchtige dienstverlening en geestelijke wijsheid van essentieel belang, zoals het hart, het hoofd en de handen dat zijn.’ Sathya Sai Baba, 31 augustus 1981

Bronnen: 

Divine Grace Sathya Sai Baba, the four pillars of Divine Wisdom , by Shripad Zarapkar, p 93, tijdschrift ‘The India Today group’ 2012

Internationale Sathya Sai Organisatie – Richtlijnen voor Centra en Groepen – 2012 – p 3